Men notere woensdag 30 april 2008. Een doordeweekse dag ware het niet dat dankzij de sosjen wij morgen niet hoeven te gaan werken, waarvoor mijn welgemeende dank. Voor de rest interesseert politiek mij geen moer. En met dat gegeven had “good old Alfredo” (Mister Borderline himself) een unieke kans om een top-act neer te poten in zijn statig etablissement.

Inderdaad, The New Romans, cover-groep van Herman Brood met in zijn gelederen enkele bekende koppen zoals daar zijn , Axl Peleman on Bass en Ben Crabbè on Drums. Dat belooft vuurwerk. Wegens hun drukke agenda bleek dat ze  weinig tijd hebben om te repeteren, en deden ze dat dus maar vlug tijdens de sound-check. Vele Borderliners hadden hun ticket reeds op voorhand gekocht, en terecht want tegen een uur of 9 zat de Borderline reeds afgeladen vol.  Omstreeks de klok van tienen bedtrad De Fred het podium en kondigde de Heren aan met, en ik citeer; Het Heeft me 255 e-mails, 125 oproepen, 2 echtscheidingen gekost (waaruit zou moeten blijken dat het niet zo evident is om deze groep bij mekaar te krijgen), maar hier zijn voor U The New Romans.

En we wisten meteen welke richting het ging uitdraaien, anderhalf uur lang Brood op onze schotel, met als opener “Rock and Roll Junkie”. Ja ja, het zag er naar uit dat het een leuk feestje ging worden, en dat werd het ook. Frontman Ernst (tevens noorderbuur) bleek de perfecte belichaming van het zogenoemde seks, drugs, rock and roll en niet te vergeten Brood imago en deed met  momenten menig vrouwen hartje sneller slaan.

Bij het inzetten van de eerste noten van “Never be Clever” kon geen mens meer op zijn kruk blijven zitten en werd er serieus wat af geshaket. Als kers op de taart trakteerde de patron nog ne keer op een ton lekker gerstenat, opdat het zeker een onvergetelijke nacht zou worden. “I love You like I love myself”,” Sleepin Bird”,” Lady killer”,” Saturday Night”, “Still believe”,” Hot shot”, allen passeerden ze de revue, met als afsluiter Eternal Flame (die waarmee The Bangles een grote hit hadden), en die door alle dames aanwezig, luidruchtig werd meegekeelt, volstonden niet aan de eisen van het publiek, want tot twee keer toe mochten de heren een bis komen spelen en werden de grootste hits nog maar eens voor een tweede keer gespeeld.

Dj Fille moest wel met een kanjer van een schijf het roer overnemen, en deed dit uiteraard met verve. “Break on trough to the other Site” van The Doors galmden door de boxen, en the party kon doorgaan tot in de vroege uurtjes. 1 mei, dag van de arbeid, voor ons dag van de koppijn, vermoeidheid en dozen Dafalgan. Het moest allemaal maar niet zo plezant zijn. Tot de volgende, Wim.